Her canlının bir gölgesi vardır. Kimse kimsenin gölgesi olamaz ve önüne geçemez, geçmek isteyene de izin vermeyin. Kendinize zaman ayırın, asla kendi gölgenizden korkmayın. Başaramadığınızı düşündüğünüzde ve bir şeyleri sonuca ulaştıramadığınız zaman gölgenizin altına sığınmayın, kapanmayın. Mücadelenizden asla vaz geçmeyin. Her seferinde daha yolun başındayım diyerek, emeklemeye sonra ayağa kalkmaya devam edin. Ayağınız bir taşa geldiğinde, canım yandı demeyin. Yolunuza çıkan engelleri gücünüzle azminizle kendi iradenizle aşmaya gayret edin. Yaşam o kadar güzel ki hiçbir şey için üzülmeye sıkılmaya dert etmeye değmez inanın. Ruhunuza bedeninize sadık kalın, kendinizi sevin. Bizlerin sahibi Allah'tır. Derdi veren dermanı tezden verir . Başınıza bir musibet geldiğinde, canımız yandığında bir öksüz gibi boynumuz büküldüğünde, Allah var o bilir deyin. O kulunu çekemeyeceği yükün altına koymaz ,o merhametlidir. Allah insana tırnak arası kadar merhamet verdi ,onun merhameti ölçülmez tartılmaz. Onun tartısı şaşmaz eşittir . Kendi kendinize acımaktan, acındırmaktan vaz geçin. Hata yaptığınızda kendinizle yüzleşmekten korkmayın. Yapacağınız işlere, güzel günlere, geleceğinize odaklanın. Bunu yaptığınız sürece hayatta başarılı olursunuz.
İyiliğin kanatları vardır.
İçinizde bir nohut tanesi kadar vicdan merhamet varsa ,yaptığınız her iyiliğin karşılığını mutlaka alırsınız. Sevginizi büyütün genişletin, kendinizi her konuda teselli verin . Bildiğiniz gibi bu evren, nazarın gözün üstüne kurulmuştur . Yapacağınız işleri samimi iyi niyetli sizi anlayan size destek olacağına inandığınız kişilerle sadece paylaşın. Sırrın otağı çoktur, bırakın sır gerçekler sizler de kalsın . Dolaysıyla kendinizle sadık olun. Gölgenizden korkmayın , korktuğunuzda Kur'an-ı Kerim'e Allah sığının.A‘râf sûresinin 91. âyetinde Medyen halkının şiddetli bir depremle cezalandırıldığı bildirilmiştir. Âyette belirtilen “gölge günü”nden maksat bu deprem sebebiyle gökte oluşan toz ve duman tabakasının güneş ışınlarını engellediği gündür. “Gölge gününün azabı” tamlamasının mecazi anlamda “geç kalınmış bir pişmanlıkla birlikte baş gösteren ruhsal bir karanlığa ve kasvete işaret” olarak da yorumlanabileceği söylenmiştir (Esed, II, 757; Şuayb ve Eyke halkı hakkında bilgi için bk. A‘râf 7/85; Hûd 84-95; İbn Âşûr, VIII, 239 vd.).
Kur’an’da farklı bağlamlarda değişik üslûpla anlatılan bu kıssalar, tarih boyunca insanlığın temel yanlışlarının değişmediğini, hakkı tebliğ eden peygamberlerin ise her çağda insanların akıl ve basîretlerini bağlayan hırs ve tamahkârlıklarına, nüfuz ve iktidar tutkusuna, kendini beğenmişliğe karşı mücadele verdiklerini bildirmektedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder